Quoting Takis Parlavatzas from his exhibition catalogue at Gallery Tholos in 1980:

Σκέψεις - Απόψεις
Τα έργα που παρουσιάζονται σε αυτή την έκθεση εντάσσονται στη σχολή της ανεικονικής ζωγραφικής (Art non figuratif).

Καθώς δεν αναπαριστάνουν πράγματα, θα ήταν μάταιο να ψάξει κανείς να βρει κάποια εικόνα του φυσικού κόσμου. Ωστόσο, το να μην αναπαριστάνουν δεν σημαίνει ότι δεν εκφράζουν συναισθήματα, συγκινήσεις, καταστάσεις της ψυχής. Αντίθετα θα μπορούσαμε να πούμε ότι όσο απομακρυνόμαστε από την αναπαράσταση (την παραστατικότητα), τόσο πιο πιθανό να πλησιάζουμε τη δυνατότητα της ζωγραφικής έκφρασης, χρησιμοποιώντας τις εκφραστικές ικανότητες που από φυσικού τους έχουν τα σχήματα, τα χρώματα, οι τόνοι, όταν βρεθούν σε ορισμένες και θελημένες σχέσεις μεταξύ τους, όταν οργανωθούν συνθετικά.

Η εποχή που ο ζωγράφος ήταν κατασκευαστής φυσικών εικόνων έχει αμετάκλητα περάσει. Τη φύση που μας περιβάλλει, μπορούμε εύκολα να απεικονίσουμε με μηχανικά μέσα, ενώ ένα μικρό η μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής του υποκειμενικού στοιχείου του καλλιτέχνη δεν είναι αρκετό για να ξεπεραστεί το επίπεδο της ερμηνείας. Η δημιουργία (και όταν λέμε δημιουργία εννοούμε βέβαια χωρίς καπιο πρότυπο), βρίσκετε πέραν της ερμηνείας και αυτό είναι που με θέλγει ιδιαίτερα και προσπαθώ να κάνω.

Βέβαια ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος, το κοινό δεν παρακολουθεί. Συνήθως αναζητά τις γνώστες του οπτικές εμπειρίες, όμως, παρά τη διαπίστωση αυτή, πρέπει να συνεχίσει κανείς το έργο του, με την πίστη ότι με αυτό εκφράζει τον εαυτό του, τους άλλους, και την δύσκολη και ταραγμένη εποχή μας, δημιουργώντας ένα αισθητικό αντίβαρο.